مسی اصلا سال درخشانی را پشت سر نگذاشت. او تلاش کرد رکورد حیرت‌انگیز 91 گل در سال 2012 را جابجا کند اما از آوریل به این سو مرتبا مصدوم شد. اما باز هم دستاوردهای او در 12 ماه اخیر قابل توجه بوده است.
رونالدو در بازی‌های بزرگ رئال مادرید و پرتغال خوب نبود ولی در نوامبر هم در استکهلم بهترین عملکردش را داشت. ریبری هم بخشی از تیم باشکوه بایرن مونیخ بود که حتی بدون جادوی بازیکن فرانسوی هم احتمالا همین قهرمانی‌ها را به دست می‌آورد. اما مسی با این حال به‌حدی درخشید که ثابت کند با فاصله بهترین بازیکن دنیاست.
نابغه بارسلونا سال را با گل‌زنی در هفت بازی پیاپی در لالیگا آغاز کرد ولی سپس در آوریل مصدوم شد. روند او زدن گل به تمامی باشگاه‌های لالیگا در دیدارهای پیاپی بود؛ آماری فوق‌العاده و بی‌سابقه.
مسی حتی وقتی که مصدوم شد هم فوق‌العاده ماند. در بازی رفت در خانه پاری سن‌ژرمن در یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان بود که او دچار کشیدگی از ناحیه ساق پا شد. او بین دو نیمه تعویض شد اما در همان یک نیمه هم یکی از دو گل خارج از خانه تیمش را زد که در نهایت باعث صعود آنها شد.
مسی در بازی برگشت، هشت روز بعد و در حالی که مشخص بود ناآماده است دقایقی کوتاه بازی کرد و در حالی که بارسلونا داشت حذف می‌شد او گل تساوی‌بخش پدرو را ساخت تا امیدهای تیم فرانسوی برای شگفتی را از بین ببرد.
این که او دیگر تا دیدار رفت مرحله نیمه‌نهایی مقابل بایرن مونیخ بازی نکرد نشان می‌دهد او چقدر ناآماده بوده است؛ آن هم بازیکنی که به‌ندرت اسیر مصدومیت می‌شود. این که او مقابل بایرن مونیخ بازی کرد نشان می‌دهد بارسلونا چقدر به توانایی‌های او در تغییر روند بازی باور دارد.
اما حضور مسی در نبرد آلیانس آره‌نا هیچ سودی برای کاتالان‌ها نداشت. ستاره شماره 10 انگار فقط 5 درصد آماده بود و بارسلونا مقابل یورش‌های بایرن چهار بر صفر بازنده شد.
فصل مسی قاعدتا باید همان‌جا تمام می‌شد، اما او اصرار داشت که نقشش را ایفا کند. او هفته بعد گل تساوی در خانه اتلتیک بیلبائو را زد تا بازی دو بر دو مساوی شود؛ امتیازی بسیار مهم که بارسا را به قهرمانی لیگ نزدیک‌تر کرد. او زمانی که مقابل رئال بتیس دو گل زد تا تیمش چهار بر دو پیروز شود، به رکورد گل‌زنی در 21 حضور پیاپی در مسابقات لیگ رسید. او داشت به‌سرعت به مخرب‌ترین مرد یک‌پا روی کره زمین تبدیل می‌شد. اما بازی بعدی او آخرین بازی‌اش در فصل 13-2012 بود و در سفر به خانه اتلتیکو مادرید بود که او لنگ‌لنگان زمین را ترک کرد. مصدومیت او از ناحیه ران باعث شد از تیم ملی آرژانتین هم کنار برود.
اما مسی در فصل 14-2013 هم خوش‌اقبال نبود. مصدومیت همسترینگ در دیدار سوپرجام مقابل اتلتیکو داستان ناکامی‌هایش را ادامه داد ولی فرم او همچنان عالی بود. او دو گل مقابل لوانته زد و سه گل مقابل والنسیا، و زمانی که در خانه رایو وایکانو در ماه سپتامبر نتوانست گل بزند این دومین بار در 26 بازی لیگ بود که او نتوانسته بود دروازه حریف را باز کند. یعنی از نوامبر 2012! او در 25 بازی قبل از آن 40 گل زده بود.
کشیدگی دوباره عضله ران در بازی با آلمریا او را باز هم به عقب راند. اما او به موقع برگشت تا مقابل میلان در دو بازی سه گل بزند و این گل‌ها را به هت‌تریکش در بازی اول مقابل آژاکس بیفزاید. اما بازی برگشت مقابل میلان آخرین باری شد که او 90 دقیقه کامل را بازی کرد. همسترینگ او مقابل رئال بتیس در هفته بعد دردسرساز شد و او باز هم کنار رفت.
آمار 42 گل برای باشگاه و تیم ملی در سال 2013 حیرت‌انگیز است. این را در نظر بگیرید که او در تنها 42 بازی این گل‌ها را زده و در هنگام زدن بسیاری از آنها مصدوم بوده است. این نشان می‌دهد مسی چه استعداد ویژه‌ای دارد که توانسته در این سال سخت به چنین دستاوردی برسد.
البته هیچ تردیدی نیست که رونالدو در رئال مادرید فوق‌العاده بود و او به‌ویژه مقابل سوئد در پلی‌آف جام جهانی عالی بازی کرد. اما به جز آن دو بازی مقابل سوئد، رونالدو در مسابقات بزرگ کار خاصی انجام نداد. در واقع او در سال 2013 هیچ عنوانی کسب نکرد. او حتی در فینال جام حذفی – که در خانه رئال برگزار شد – هم نتوانست تیمش را به سمت قهرمانی ببرد که هیچ، اخراج هم شد!
باید اثر واقعی ریبری در بایرن مونیخ را هم در نظر گرفت؛ باشگاهی که درخشش آن عملا به دلیل ساختار تیمی فوق‌العاده‌ای است که یوپ هاینکس بنا نهاد، نه این که ستارگان آن را به پیش ببرند. فیلیپ لام، توماس مولر، آرین روبن و داوید آلابا همه به اندازه ریبری حق داشتند که نامزد توپ طلا شوند.
اما بحث توپ طلا که می‌شود، باید گفت که هر سه بازیکن تلاش‌های بسیاری انجام دادند تا نامزد توپ طلا شوند. مسی اما با آن که سخت‌ترین 12 ماه دوران بازی‌اش را گذراند، باز هم برتری خود را نشان داد. در واقع او در سال 2013 حتی درخشان‌تر از سال قبل بود!
گالری بارسلونی